Basketbal spelen
Minibasketbal (5-12 jaar)
Aangepast basketbal
Zoek een club
COMPETITIE: Bekijk hier de intenties van de landelijke & provinciale seniors
Intenties
Vandaag is het Internationale Broers en Zussen Dag, het moment om de unieke band tussen broers en zussen die samen sporten in de kijker te zetten.
“Wie is de beste van jullie twee?” Het is een klassieker voor sportende broers en zussen en ook voor tweeling Marit en Méron Wille is het geen onbekende vraag. De twee zussen begonnen hun basketbalcarrière samen in 2014 bij Basket Midwest All-in Garden Tielt. Elf jaar later staan ze nog steeds samen op het veld, nu bij Elektrooghe Gembas Knesselare bij de M19 en de dames C.
Maar wie is dan écht de beste? Hun eerste spontane reactie is een gelijktijdige “Oh my god!” Méron lacht: “Ik denk dat ik sterker ben in defense, terwijl Marit beter is in aanval en shotten.” Dat bevestigt Marit: “Méron is sterker in bepaalde dingen, ik in andere. We vullen elkaar goed aan.” “Toen we naar hier kwamen, werd ons wel gevraagd wie de beste was", gaat Méron verder. "En dan zeiden we gewoon: ‘Wij allebei!’” Of ze roepen soms: “Nee, ik!”, maar dat is gewoon om elkaar een beetje te plagen", voegt Marit er al lachend aan toe.
"Ik denk dat we elk onze eigen kwaliteiten hebben", besluit Marit. "Marit heeft een beter driepuntshot dan ik", zegt Méron meteen. "Maar jij kan sneller shotten", reageert Marit. "Ja, dat is waar”, gaat Méron verder. “Ik kan snel shotten, maar het is niet beter dan dat van Marit. Ik denk wel dat als ik meer zou durven, mijn drives goed zijn.”
Ondanks die verschillen op het veld, blijven ze heel hard op elkaar lijken. Voor coaches en medespelers is het daarom niet altijd gemakkelijk om hen uit elkaar te houden, waardoor het af en toe misloopt. “Tijdens een match tekende onze coach een systeem uit en zei: ‘Marit, jij moet daar staan, maar ik zat op de bank”, vertelt Marit. Echt hard stoort die verwarring hen echter niet. Ze begrijpen dat het moeilijk is. Als iemand een compliment aan de verkeerde zus geeft, zeggen ze dat gewoon tegen elkaar. Alleen als het vaker gebeurt, corrigeren ze op een rustige manier.
Dat ze soms als één persoon worden gezien en elkaar tijdens een wedstrijd vaak vervangen, vinden ze jammer. “Maar ja, als we samen spelen op het veld, lopen we elkaar soms in de weg”, vult Marit aan. “Als Marit nog niet veel heeft geshot, dan wil ik haar de pass geven. En dan zegt Marit 'shot jij maar'. Dat maakt dat we in de war geraken en in elkaars weg lopen.”
Ze gunnen elkaar veel, wat maakt dat ze zich niet constant aan elkaar meten. “Soms denk ik wel: ‘Ah, Méron is goed bezig, nu moet ik ook goed spelen’, maar dat gebeurt niet zo vaak. We willen gewoon samen een goede match spelen”, vult Marit aan.
Ruziemaken op het veld? Dat gebeurt zelden. “Tuurlijk zijn er frustraties, maar we proberen elkaar altijd aan te moedigen en niet neer te halen,” zegt Marit. En als ze voor de wedstrijd thuis ruzie hadden? “Dan trekken we boos onze schoenen aan, maar eens op het veld is alles plots opgelost”, lacht ze.
Ze zijn zussen én vriendinnen, maar bovenal twee verschillende mensen. Daarom krijgen ze liever geen opmerkingen als: “Je kan toch wel zonder je zus trainen?”
“Het is niet dat ik niet zonder mijn zus kan”, zegt Méron. “Het is leuker met Marit, maar ik kan ook zonder haar.”
“Bij de ploegindeling houden wij niet per se altijd rekening met broers en zussen. Als we ze in dezelfde ploeg kunnen laten spelen, doen we dat, maar het is niet iets waar we actief naar streven,” vertelt Steven Van De Vyver, sportief manager bij Elektrooghe Gembas Knesselare. In het geval van Marit en Méron geeft hij wel toe dat het vaak een "én-verhaal" wordt. “Tweelingen lijken nu eenmaal in veel opzichten op elkaar, zeker in hun geval. Daardoor komen dezelfde zaken vaak bij beide terug. Als club spreek je dan al snel over persoon één én persoon twee en zie je hen misschien iets te weinig als twee aparte individuen.”
Bij broers en zussen die geen tweeling zijn, ligt dat volgens Steven anders. “Zij verschillen vaak van geboortejaar en dan spreek je automatisch over eerste- en tweedejaars. Dat maakt het makkelijker om te differentiëren.” Toch blijft het volgens hem belangrijk om het individuele traject van elke speler centraal te stellen, los van de familieband. “We moeten telkens kijken welk traject het beste is voor elke speler afzonderlijk. Dat is soms een moeilijke oefening, maar veel ouders zijn zich goed bewust van de kwaliteiten van hun kinderen. Ze begrijpen meestal ook waarom de ene hoger speelt dan de andere. Voor ons is het niveau altijd de belangrijkste factor.”
Dat er voordelen zijn aan broers en zussen samen op het veld, daar twijfelt Steven niet aan. “Ik denk dat ze ergens nog een betere connectie hebben en elkaar beter kunnen lezen op het veld. Maar er zijn natuurlijk ook nadelen: niet alle broers en zussen kunnen het even goed met elkaar vinden. Toch geloof ik dat het in veel gevallen net iets extra’s kan opleveren. Het blijft tenslotte iets familiaals, en daar kan je als team zeker voordeel uit halen.”
